Wat een inkoop....!!

Een aantal maanden geleden kwam er een vriendelijke, keurig geklede oudere man Heerlyck Goed binnen lopen met een mand vol hartjes van (nieuwe) stof gevuld met potpourri. Meneer vertelde dat zijn vrouw deze maakte en vroeg of we geïnteresseerd waren om deze op te nemen in het assortiment. Ik vertelde hem dat we alleen oude spullen verkopen. De inkoopsprijs was voor ons ook niet interessant, maar uit beleefdheid, en omdat ik het eigenlijk een beetje zielig vond kocht ik er twee. Dan werden ze wel duurder vertelde meneer, want de eerste prijs was de handelsprijs , maar met twee stuks gold die niet….. oké, doe maar, het is voor een goed doel dacht ik.

Twee dagen geleden kwam diezelfde meneer in de nieuwe winkel en vroeg aan Bas of hij ook particulier inkocht. ‘Jazeker!’ zei Bas. Zeker als het leuke spullen zijn die in een van onze winkels passen. Meneer verzekerde ons dat hij van allerlei mooie geschikte spullen voor ons had, dus gisteravond na sluitingstijd meteen de auto in, op naar het adres een paar dorpen verderop.

We kwamen aan bij een prachtig vrijstaand huis en parkeerde de bus op de oprijlaan. Het viel me meteen op dat alles er keurig bij lag. De planten en bomen waren perfect gesnoeid en onderhouden. Het tegelpad was zonder blad, onkruid of welke oneffenheid dan ook. We liepen naar de deur en naast het huis lag het hout voor de open haard keurig opgestapeld, geen enkel houtje lag uit de rij of stak uit….  Meneer opende de deur en begroete ons. Terwijl we de hal binnen liepen veegde meneer zijn voeten… hmmmm vreemd… meneer was namelijk helemaal niet buiten geweest….! Wij zijn keurig opgevoed dus natuurlijk veegde ook wij onze voeten. Mevrouw kwam erbij staan en mijn beeld van de vrouw die hartjes van stof maakt veranderde op slag…. Dit was duidelijk geen zielige mevrouw. We mochten naar boven naar een slaapkamer vol spullen. Voor we naar boven gingen veegde meneer opnieuw zijn voeten op de deurmat en vroeg ons hetzelfde nogmaals te doen….er was namelijk gestofzuigd…...ehh oké…. Alles in het huis was brandschoon, strak in de verf en elk item stond zo te zien op een vaste plaats. Ik durfde de trapleuning nauwelijks aan te raken, bang dat er vlekken op zouden komen.

Boven aangekomen zagen we meteen dat het niet “onze handel” was. Een grenen slaapkamer, en wat nieuwe spullen, maar er was meer. Naast het huis stonden dozen vol spullen, maar ook daar zat niets tussen. De sfeer werd steeds ongemakkelijker en de mensen hooghartig en onaangenaam. Er vielen stiltes en iedereen wilde een einde maken aan deze lijdensweg, maar beleefdheid won het van eerlijkheid.

In de garage was meer…. We werden begroet door twee lieve honden die waarschijnlijk de hele dag in de schuur zaten omdat het huis anders vuil zou worden. Dat ze er de hele dag verbleven was te merken aan de duidelijke hondenlucht. In de garage was alles keurig geordend, er lag vloerbedekking en het was zeer opgeruimd en schoon. Hier vonden we een paar mooie oude tuinvazen en twee verzilverde dekschalen. Die wilde ik graag kopen. Bas pakte een tuinvaas op en draaide hem om, om de leeftijd te bepalen. Oeps…. Een hele bak aarde viel zo op de grond (vloerbedekking). Je kon op dat moment een spelt horen vallen… niemand zei iets behalve Bas die er een …’sorry’… uit wist te mompelen…. Nog bleef het stil.

Dan nog even naar het tuinhuis. Er lagen staptegels in het strak gemaaide gras, maar Bas liep gewoon over het (waarschijnlijk op alfabet liggend) gras…. Ik dacht… O nee hè!! In het tuinhuisje was niets te koop. We gaven aan de tuinvazen en 1 dekschaal te willen kopen (de ander was nl teveel beschadigd) waarop mevrouw antwoordde: hier heb ik zo’n hekel aan… mensen die alleen de krenten uit de pap willen kopen! Ik dacht bij mezelf, mevrouw hou uw krenten maar, maar ik zei niets. Bas zei, ach als de prijs goed is nemen we de tweede schaal er ook bij. Meneer ging binnen met mevrouw overleggen over de prijs. We wisten beide genoeg…

Meneer kwam terug met een bod dat gelijk was aan onze verkoop prijs. We lagen te ver uit elkaar dus ons bod hebben we voor ons gehouden. Ik gaf aan dat spullen niet meer de waarde hebben van 10 jaar geleden en dat onze prijzen gelijk lagen met zijn bod, waarop hij zei dat hij het dan liever aan iemand verkocht die álles bij hem kocht. Ik zei: meneer: het heeft allemaal te maken met de gunfactor en ik dacht aan het moment waarop ik van hem twee hartjes potpourri kocht… Ik had met hem te doen, deur aan deur met zijn rieten mandje vol spulletjes die zijn vrouw gemaakt had…

We reden met niets weer een klein uurtje terug naar huis en zakten met een wijntje op de bank, hondjes op schoot, kat in de nek…… dit weekend weer lekker écht op inkoop!

ONTSLAG!!

Donderdag 24 april. Een ochtend zoals alle andere. Om 6.30 uur gaat de wekker, Bas gaat onder de douche en ik maak het ontbijt. Om 7.50 uur zit Bas in de auto en spring ik onder de douche om vervolgens na wat huishoudelijke taakjes en de wandeling met de hondjes, de winkel te openen. Het is lekker druk als om 11 uur de telefoon gaat. Ik zie dat het Bas is, dus neem ik niet op. Klanten gaan tenslotte voor. De telefoon blijft echter rinkelen en hoe vaak ik ook weg druk, hij gaat vervolgens gewoon weer over…. Licht geïrriteerd neem ik de telefoon op.

Bas: Anja, ik ben ontslagen. Ik: doe normaal! Bas: Anja, ik ben ontslagen…!! Ik: Hou me niet voor de gek! Bas, nu met dwingende stem… ANJA, ik ben ONTSLAGEN! Ik: ehhhhh oke ehhh tja…en nu? Bas: ik kom nu naar huis, we praten zo wel verder.

Nou, dan stort je wereld wel even in… Alles ziet er ineens heel anders uit. Net een zaak op aan het bouwen, nét een nieuwe bus gekocht omdat auto met aanhanger in Parijs echt niet meer te doen was… en dan ineens, out of the blue, zakt de vaste bodem onder je bestaan. Reden van ontslag: economisch….

In het begin ben je verlamt. Dan schieten emoties alle kanten op. Boosheid, begrip, verdriet en die wisselen zich af in een razendsnel tempo. ‘S nachts wakker worden, en blijven, van het piekeren… hoe gaan we dit in godsnaam oplossen?  

Bas heeft 25 jaar geleden zijn hart aan de antiek verpand. Al vanaf kleins af aan had hij iets met oude spullen en het was vanzelfsprekend dat hij zijn beroep ervan ging maken. Hij werd veilingmeester/taxateur. Zijn kennis kon hij kwijt in zijn antiekwinkel in Laren NH, tot een succesvol eigen veilinghuis in Joppe en diverse banen bij veilinghuizen. Toch kwam er een moment waarop Bas de antiek uitsluitend als liefhebber omarmde. Hij ging werken voor een bedrijf wat meer zekerheden kon bieden. Nu 3 jaar later kun je je afvragen… wat is zekerheid?

Na drie dagen van piekeren en depressie zei ik tegen Bas: “Lieverd, wat zou je het allerliefst willen doen?” Waarop hij antwoorden, dat waar mijn hart ligt en wat ik het allerbeste kan en dat is volledig de antiek in.

We gingen een rondje lopen door onze prachtige stad en nog geen 100 meter verderop lag een winkelpand leeg. We keken door het raam en werden net als een jaar geleden op slag verliefd. Verdriet en boosheid maakte plaats voor positieve energie en mogelijkheden! Ik belde de makelaar, ik ging aan de slag met rekenen, belde de accountant, nog een keer rekenen en een dag later namen we een beslissing….  en op 1 mei “Tag der Arbeit!” hebben we de sleutel van een tweede winkel gekregen! Nu liggen we ‘s nacht wakker van enthousiasme en om 5 uur s morgens hoor ik Bas al draaien… hij is wakker….. Ik probeer nog te slapen en te doen alsof ik het niet merk, maar zodra ik mijn ogen open doe kijk ik in een blij, opgewonden gezicht wat niet kan wachten om aan de dag te beginnen. Heerlijk!

De nieuwe winkel wordt een aanvulling op de bestaande winkel. Mooie brocante spullen, industriële spullen en bijzonder antiek. Laagdrempelig en uitnodigend. We hebben er ontzettend veel zin in!

Op 30 mei bestaat Heerlyck Goed 1 jaar en de nieuwe winkel zal dan officieel geopend worden. Dubbel feest! Iedereen van harte welkom!