donderdag 7 april 2016

LOSLATEN


En daar zitten we dan. In een klein, maar sfeervol chalet op een vakantiepark in het bos. Inmiddels zijn alle zaken geregeld. De winkels zijn leeg, het huis is opgeleverd, alle adressen zijn gewijzigd, de administratie is op orde en de zakelijke bankrekening is gesloten.

De hondjes genieten in het bos. Ze hebben meer gewandeld dan de afgelopen drie jaar.
We hebben een fantastische brocante tijd gehad, maar ons leven was niet meer in balans. Ons leven stond in het teken van werken in plaats van leven en daarmee hebben we kinderen, vrienden en beestjes te kort gedaan…

Het begon afgelopen december. Na een druk Kersthuis hebben we de teugels wat laten vieren. We hadden hulp in de winkel en voor het eerst wat meer dagen vrij achter elkaar.  Met goede vrienden gingen we naar Amsterdam en genoten we van elkaars gezelschap, mooie gesprekken, de bruisende stad, de horeca en van het feit dat tijd niet belangrijk was. Wat was dat heerlijk en wat hadden we dat gemist.

In januari zaten we in ons prachtige monumentale pand in hartje Zutphen alles op een rijtje te zetten. De som was zo gemaakt. Met het explosief toenemen van het aantal brocantemarkten werd het winkelbezoek steeds minder. Dat afgezet tegen de hoge vaste lasten per maand, was het al snel duidelijk. Wij besloten te kiezen voor de kwaliteit van leven en dat betekende drastische maatregelen nemen.

Het huis, de winkels, de bus én onze privé spullen gingen eruit. De eerste spullen waren lastig. De immens grote Koedoe die zo prachtig aan de muur hing en de prachtige 17e eeuwse putti die met veel liefde gekocht was, dat deed pijn. Toch werd het al snel vrij makkelijk. We voelde ons bij elk stuk wat verkocht werd lichter en gelukkiger worden. Bij alles wat we loslieten kwam ruimte voor in de plaats. Ruimte om te voelen, om te ondernemen en om te zijn.

Terwijl we aan het “loslaten” waren kwam ik een vacature tegen: campingkoppel gezocht in Spanje. Ik vulde het sollicitatieformulier in en toen Bas thuis kwam zei ik: “lieverd, ik heb gesolliciteerd!” Wat leuk zei hij. Ik zei: “ook voor jou en het is in Spanje…. “. Dat meen je niet, zei hij. Even was het stil en toen zei hij: “maar ik ga wel mee hoor!” En zo hadden we een week later een nieuwe baan als campingkoppel in Spanje voor een half jaar. Startdatum eind april.

Eind februari betrokken we ons tijdelijke chaletje. Bas was druk met de winkel leegmaken en ik was druk met het afronden van mijn studie tot uitvaartbegeleider. De verkoop van de spullen ging verbazingwekkend snel. Veel sneller dan we gedacht hadden. Op 1 maart 2016 was alles verkocht en een week later waren alle panden opgeleverd.

En toen…..? Toen hadden we opeens heel veel vrije tijd. Ik begon slecht te slapen, ik werd onrustig en wilde constant weg. Weg uit ons idyllische plekje in het bos. Ik moest iets doen, maar alles was gedaan…. De dagen duurde veel te lang en ontspannen was moeilijk. Ook al ondernamen we veel sociale activiteiten en vonden onze families en vrienden het erg leuk ons weer eens te zien, ik besefte nu nog meer hoe verslavend werk kan zijn.

De laatste maanden waren een emotionele achtbaan. We zijn erg blij met onze beslissing. We blijven niet hangen in oude conventies en we zijn niet bang om keuzes te maken en nieuwe uitdagingen aan te gaan. Dit alles gaat echter ook gepaard met verdriet. De kinderen moeten ons een half jaar missen (gelukkig komen ze wel op vakantie!) mijn lieve poezen hebben voorgoed een nieuw huisje gevonden, de hondjes gaan tijdelijk bij een lieve vriendin en als we terug komen hebben we geen baan en geen huis. Het ultieme loslaten dus.  

Inmiddels zijn we uitgerust en ontspannen en zijn we klaar voor ons nieuwe avontuur.
Wij starten weer met een leeg A4tje en dat voelt verdomt fijn.
De website van Bloesem Uitvaart staat klaar om online te gaan. De passie voor mooie antieke spullen is nog even groot. De toekomst ligt open en zien we positief in. Wat het ook is, en waar we het ook gaan doen na onze terugkomst, ik weet dat het goed komt.

To be continued