Overwinning!

Donderdagavond 18.00 uur. Bas rijdt naar België waar hij in de bus overnacht om ’s ochtends op tijd op de antiekmarkt te zijn. Ik ga heerlijk uit eten met vriendinnen om mijn verjaardag te vieren. Vrijdagochtend open ik de winkel en Bas gaat vanuit de markt nog langs een handelaar en vervolgens bezorgt hij op de terugweg (voor 12 uur) een schilderij. Hij moet namelijk op tijd thuis zijn om even te slapen, want ’s avonds vertrekken we weer naar Parijs.

Om 13.00 uur bel ik hem omdat ik niets meer van hem gehoord heb….. Wat blijkt… hij is nog bij de handelaar! Nee hè! Je hebt afgesproken het schilderij vóór 12 uur te bezorgen! Mevrouw is er speciaal voor thuis gebleven…. zeg ik licht verhit! Ja, Anja, het liep allemaal een beetje uit….. Nou noem dat maar een beetje…..!!  Lieverd, ik ga nú het schilderij bezorgen.

Een eenvoudig rekensommetje maakt echter duidelijk dat slapen er niet meer inzit en de afgelopen nacht heeft hij ook al weinig geslapen… grrrrrrr

Om 16.00 uur is Bas thuis, spullen lossen voor twee winkels, prijzen en enigszins decoreren… Om 19.00 uur weer in de auto naar Parijs. Nu vind ik rijden niet erg, maar liever zit ik ernaast en kletsen we heerlijk de tijd weg, of ik lees een boek hardop. Dat zit er deze keer niet in. Ik rijd zodat Bas kan slapen, want in Parijs ga ik zeker niet rijden! Bas slaapt en ik ben licht geïrriteerd nou ja, zeg maar gerust boos.

Het regent licht en ik rij Nederland uit en België door en voor de Franse Grens neemt Bas het over. Een half uur later zegt hij… Anja ik kán niet meer! Mijn ogen draaien weg… jij moet rijden. Grrrrrr ik weer achter het stuur, Bas slaapt. Wat vreselijk ongezellig. Ik laat hem slapen want door Parijs rijden ga ik écht niet doen. Ruim voor Parijs geef ik het stuur weer over, maar na 20 minuten rijdt Bas de parkeerplaats weer op… Anja, ik moet slapen. Ik ben nog nooit zo moe geweest. Ik zit naast hem en 1 min later slaapt hij. Inmiddels kook ik van woede en voorzie dat we hier op de parkeerplaats moeten slapen als ik niet ga rijden….. ik schud hem wakker! Nou, laat mij dan maar rijden!! Ik kruip achter het stuur en het begint steeds harder te regenen. Hoe verder Parijs in, hoe harder het regent. Bas voelt mijn spanning en blijft wakker…. Het is inmiddels 12 uur s’ nachts. Wat doen al die auto’s nog op de weg?! Al die rijbanen en dan dirigeert de navigatie je naar links, zit je op de linker baan, moet je weer naar rechts…. Ondanks de drukte en de enorme regen voel ik me kalm en manoeuvreer de bus door het drukke verkeer in Parijs en voor ik er erg in heb komen we bij het hotel aan. Het voelt toch wel als een enorme overwinning. Bas is trots en zegt het spijt me lieverd, ik had eerder thuis moeten komen en een paar uurtjes moeten slapen….. We lachen om de situatie en duiken om 1 uur het bed in. Om 5 uur gaat de wekker weer en maken we ons klaar voor de inkoopdag. We vinden fantastische brocante en ook de dag erna is het een geweldige inkoopdag. Ondertussen genieten we volop van Parijs. Als we met een volle bus terug naar huis rijden aan het eind van de dag is alles weer normaal… Bas rijd en ik klets….