PUUR

Omdat onze winkel Parijs Boudoir gesloten is staan we meer op mooie brocante fairs. In het begin van het seizoen hebben we nogal wat pech gehad met het weer behalve in Emst. Daar was het twee dagen lang fantastisch. In Orvelte regende het twee dagen lang. In Diepenheim regende het ook en een windvlaag sloeg al mijn paspoppen (waaronder een zijde stockman kinderpaspopje) en een bankje met verfijnd kleingoed, in één klap van tafel. Bij de fair aan de A7 stond de regen en wind precies in onze kraam waardoor de helft van de tafel nat werd. Heel jammer voor de organisatie, standhouder en het publiek. Beide fairs hebben we ondanks het slechte weer toch dankzij onze vaste klanten goed verkocht en gelukkig weinig schade.

En dan zijn de voorspellingen eindelijk goed…. We staan op de fair bij Sientjes dochter.  Hoe dichter de datum van de fair naderde, zo steeg ook de voorspelde temperatuur…. Op vrijdag zou het 28 graden worden en op zaterdag maar liefst 34 graden…!! Komt de regen niet met bakken uit de lucht dan vallen de mussen van het dak van de hitte….!

Ik, die toch al een hekel aan de zon heeft, had nog weinig trek om naar een fair te gaan met deze belachelijk hoge temperaturen. Liever zou ik me voor de ventilator nestelen met een boek en wachten tot de kust weer veilig was, maar afspraak is afspraak dus we gaan!

Vrijdagochtend om 8.00 uur arriveren we. We rijden een smalle laan in, maar halverwege staan we al vast. De laan is zo smal dat er maar een auto door kan dus we moeten wachten. Bas, die ook weinig vertrouwen had in enige verkoop met dit weer was licht geïrriteerd. Wim (de organisator) loopt af en aan over de laan en laat zich niet gek maken door een stelletje ongeduldige brocanteurs. Hij coördineert zo goed als mogelijk en roept:” Komt goed!” We stappen uit en gaan de fair vast verkennen. We zeggen collega’s gedag en onderweg komen we Elly tegen, de vrouw van Wim. Ze zegt ons gedag en drukt ons twee koffie kopjes in de hand. Komt goed mensen, hier heb je een kopje en daar, bij de koffie stand, kun je de hele dag koffie halen. Betalen? Nee hoor. Van het huis!

We kunnen bij de kraam en richten binnen no time onze stand in. Het ziet er mooi uit. Ik ben tevreden. Om 10 uur komen de eerste bezoekers. Ze vinden onze stand mooi, maar begrijpen onze spullen niet echt. Waarom hebben die popjes geen hoofd? Er staat een doosje met oude theaterpopjes uit ca 1880. Mevrouw is verliefd op de popjes. Ze vind de prijs echter te hoog. Ze kosten 29,50 per stuk. Mevrouw zegt: “ Ik wil er € 23 voor geven”. Ik vraag haar hoeveel popjes ze dan wil kopen. Aan haar geschrokken gezicht kan ik opmaken dat mevrouw €23 voor het hele doosje wil betalen……. Mijn humeur gaat met sprongen achteruit. We hebben de winkel gesloten dus op de fair moet de omzet gemaakt worden… En het gaat niet alleen om de omzet, maar als je weinig verkoopt wordt je onzeker. Zijn mijn spullen wel goed genoeg??

Het is middag en de temperatuur stijgt en stijgt. Het aantal bezoekers verminderd, wat begrijpelijk is in deze temperatuur en ik besluit rustig op mijn stoel te gaan zitten. We staan naast Fred en Tineke van “Tres Belle”. Zij hebben een prachtig plekje gecreëerd onder de bomen in de schaduw. We raken aan de praat en het klikt. Ook Martin en Gerda van “Op Rozen Zitten” schuiven regelmatig aan en er volgen gesprekken over de handel (hoe kan het ook anders), maar ook over het leven. Over het verleden en toekomst, over passie en drijfveren en mijn slechte humeur verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Omdat het een tweedaagse fair is hebben we besloten in de bus te slapen op de camping. De camping blijkt echter de tuin van de buurman te zijn die hij kosteloos ter beschikking stelt. Douchen? Geen enkel probleem! Wat een gastvrijheid!

Georganiseerd als wij zijn….. hebben we geen handdoeken meegenomen en zijn we ook het hoeslaken vergeten wat om het luchtbed moet… Geen probleem zegt Fred, die 10 minuten rijden van de fair woont, ik haal het voor je op. Als hij terug komt neemt hij ook nog een kanten gordijntje mee. Voor de muggen, zegt hij dan.

Bas en ik maken een rondje over het terrein. Pas dan zien we hoe adembenemend mooi het is. De smalle paadjes tussen de bomen door, het meertje met romantische terras en de Pipo wagen verscholen tussen het groen. Bij het huis lopen prachtige grote kippen en een beauty van een haan gezamenlijk met ganzen, een kalkoen en eendjes in een prachtige weide. Aan de andere kant van het huis verbouwd Elly haar eigen groenten en fruit in een prachtige grote moestuin.

Wim loopt over het terrein, checked of alles goed gaat en deelt flesjes water uit omdat het zo heet is. Bijvullen kan bij het huis in de moestuin. Elly zie je af en toe over het terrein lopen. Je ziet direct dat dit de bewoonster is van dit idyllisch paradijs. Ze loopt met kordate pas en straalt ondanks haar romantische jurk en grote hoed van stro natuurlijk leiderschap uit. Dat blijkt ook wel als ze naar ons toe loopt en zegt: “Jullie blijven slapen vannacht?” waarop wij bevestigend antwoorden. Bas, zegt ze, als jij in de moestuin samen met JP de tuinbonen plukt dan eten jullie vanavond mee. Oke, zegt Bas en hij verdwijnt gedwee de tuin in. Als hij anderhalf uur later terug komt is hij laaiend enthousiast. Over de keuken, over de manier van samenwerken en over de gezelligheid. Iedereen draagt een steentje bij. Wim en Ellys kinderen én aangenomen kinderen met aanhang helpen allemaal mee. Een aantal standhouders steken hun handen uit de mouwen en alles gaat met een natuurlijke vanzelfsprekendheid.

Aan het einde van de dag is iedereen welkom op de borrel. Er staan flessen wijn en overheerlijke zelfgemaakte quiche klaar waar iedereen van mag nemen. Wim bespreekt de situatie omtrent het weer. Vandaag was het nl al heet, maar op zaterdag wordt het nog eens 6 graden warmer..! Unaniem wordt er besloten de tijden van de fair aan te passen. Iedereen communiceert op FB dat de fair op zaterdag geopend is van 9 tot 14 uur.

In de keuken wordt inmiddels met man en macht gewerkt. Als de meeste standhouders vertrokken zijn wordt er van de oude bistrotafeltjes een lange tafel gemaakt waar 18 mensen aan kunnen plaatsnemen. De wijn vloeit rijkelijk en het eten is fantastisch en dat alles uit eigen tuin. We eten stoofpot van konijn of runderstoofpot. Daarbij heerlijke roseval aardappeltjes en een heerlijke salade met onder andere de gedopte tuinbonen van Bas. Het zelfgemaakte brood met vruchten en noten maken het eten compleet. Het dessert bestaat uit zelfgemaakt aardbeienijs. Het is een Frans tafereel met wijn, een heerlijk maaltijd, fijne mensen en mooie gesprekken. Wat een gastvrijheid en wat een feest om hier bij te mogen zijn.

We tafelen nog wat na en kruipen dan onze bus in. De natuur is ons uitzicht met in de verte een kerkje. Dit is geen beurs draaien, dit is vakantie. Om de omzet maken we ons al lang niet meer druk. We gaan slapen en verheugen ons op de volgende dag met fijne mensen in een Frans paradijs, alleen dan in ons eigen Groningen.