Naar Engeland!

Dit keer arriveren we wél op tijd bij de boot.... Ruim op tijd zelfs, want hadden we de vorige reis de boot net gemist, moesten we nu 2,5 uur wachten... Gelukkig had ik weer een boek meegenomen. Ik was er al aan begonnen (ik was zelfs al over de helft), maar ik vond het niet gezellig voor Bas, dus besloot ik van voren af aan te beginnen en voor te lezen. Het boek gaat over een Engels meisje wat alleen maar ellende mee heeft gemaakt in haar leven en uiteindelijk gedwongen achter de ramen op de Wallen beland...... Echt een vreselijk verhaal, maar een verhaal wat wel verteld moet worden....
Zo romantisch als mijn winkel is, de boeken die ik graag lees zijn alles behalve romantisch. Ik hou van de ongecensureerde, waar gebeurde verhalen, inkijkjes in het leven van mensen die door omstandigheden op plekken terecht komen die je niet voor mogelijk houdt. Mensen zoals jij en ik waar het leven iets heel anders voor in petto heeft. Het leven zoals het óok kan zijn en niet alleen de mooie kant... Het zorgt voor minder snel oordelen en laat zien wat er wel is , ipv te kijken naar wat er niet is. Enfin, ik dwaal af...

Op de boot kruipen we in een hoekje en ik lees door. We hebben een hotel geboekt in Folkestone, lekker dicht bij de boot. Een klein idyllisch havenstadje anderhalf uur van de markt verwijderd. We slapen er twee nachten. Aan het einde van een inkoopdag, waar we ons geen moment rust gunnen, zijn we moe en dan kunnen we lekker nog een nachtje uitrusten alvorens terug te rijden.  
Het hotel was op een afstand al te zien.. jeetje wat groot! We parkeren de auto en lopen naar de incheckbalie. Voor het hotel staan wel 20 mensen opgewonden te kletsen en te roken.....Door het dikke rookgordijn lopen we naar binnen. Links hoor ik van alles rinkelen, bellen en piepen. Alsof je in het casino bent staan er van allerlei speelautomaten zowel voor volwassenen als kinderen. De incheckbalie is klein en de medewerker is aardig en geduldig. Overal om ons heen is een enorme bedrijvigheid. Ik word er beetje nerveus van... Ik vraag hoeveel kamers er zijn... 550 en bijna allemaal vol! Meneer legt ons uit hoe we onze weg moeten vervolgen om bij de kamer te komen. Rechtsaf, door de hal, dan links voorbij de grote bar, gangetje oversteken voorbij het restaurant en dan bent u bij de lift. Dan de lift in naar de "new build" onder de grond. Onderweg vragen we nog maar een keertje.... We lopen door diverse gangen met elk een zeer sterke automatische luchtverfrisser... alsof je van het ene toilet het andere binnen loopt. We vinden onze kamer, alleen is die aardige meneer vergeten de sleutel mee te geven. Bas gaat terug, bagage blijft bij mij en ik wacht. Wifi werkt niet..... Bas komt terug met de sleutel en we betreden onze kamer. Ik zie meteen dat de kamer niet is schoongemaakt. Vlekken en haren in de lakens, prullenbakken vol en handdoeken op de grond.... Ik wil meteen weg! Waarom heb ik me laten verleiden door de aantrekkelijke prijs....?! Bas gaat weer naar de receptie. Komt terug met een andere sleutel. Andere kant van het gebouw 5 hoog dus we gaan op zoek. Deze kamer is schoon, maar in het oude gedeelte en echt vreselijk. Het lijkt wel een gevangeniskamer. Hier gaan we niet slapen, dus weer naar de receptie. Oke, de kamer wordt schoongemaakt. We lopen het stadje in om te pinnen en als we terug komen kunnen we eindelijk uitrusten. Midden in de nacht word ik wakker van Bas zijn gevloek. Iets piept er hard om de drie seconden. Na wat speurwerk komen we erachter dat het de luchtverfrisser op de gang is…. Die zal wel leeg zijn. Hij doet zijn oordoppen in en we slapen verder. Een uur later schrik ik me helemaal een ongeluk en zit ik rechtop in mijn bed! Het brandalarm gaat af en boven ons bed begint een zwaailicht rood licht de kamer rond te draaien!! Jeetje wat een nacht, vals alarm......
De wekker gaat vroeg en we vertrekken naar de markt. We zijn in ons element en kopen prachtige Franse brocante zoals een prachtige sofa, dozen, stoffen, naturalia, een Franse poudreuze uit 1880, popjes, boutis, bustes, maar ook een mooie Victoriaanse jurk en nog veel meer. Tot onze grote verassing heeft de handelaar waar we de vorige keer (twee maanden geleden!) eendjes hadden gekocht, en vergeten, ze bewaard! Hij wist het meteen en haalde ze onder de kraam vandaan. Wauw! Echt te gek!! Wat een fijne eerlijke handelaar! Dat is echt een cadeau en we zijn helemaal blij. Eind van de dag vertrekken we weer richting ons hotel.... 
De ruimte waar de bar zich bevind is groot. Een hele grote kantine als het ware. Er staan allemaal oude sofa-achtige stoelen met voornamelijk Engelse vakantiegangers. De sfeer is gemoedelijk. De mensen zien er veelal hetzelfde uit. Gemiddelde leeftijd 65 en gekleed in makkelijk zittende broek (lees joggingbroek), sportschoenen en T shirt. Sommige vallen buiten de toon en dragen vooral veel glitter en pailletten... Veel van hen hebben een grote bierpul voor zich staan en een aantal spelen een kaartspel. Het doet me erg sterk denken aan de tv serie “Keeping up appearances”. De plafonds zijn hoog en de vloerbedekking is rood met een barok print. Ooit moet dit een prachtig hotel zijn geweest, nu ademt het de sfeer uit van vergane glorie. Zelfs de prachtige kristallen kroonluchters in het restaurant hebben hun glans verloren. Ze zijn naar alle waarschijnlijkheid al heel lang niet meer schoongemaakt, want het glas is dof en geelachtig....We eten in het "dure" (12 pond pp!!) restaurant. Het menu is hetzelfde als het goedkope restaurant alleen de ambiance is beter. In het "goedkope"(10 pond pp) restaurant kun je over de hoofden lopen en zit je op plasstick stoelen. In het dure restaurant zit je comfortabel en is genoeg ruimte... HEERLIJK! Rust, lekker eten en dat voor een prikkie. 
Een dag later vertrekt de boot om 10.00 uur. We besluiten deze echter niet te nemen en naar een antiekstad te rijden. We zijn er nu toch…..! We doen er 1,5 uur over. De verwachtingen zijn hoog.... er is echter niet meer te koop dan een prachtig poppenlijfje en wat kussens.... wat een teleurstelling... We besluiten te lunchen en terug te rijden naar de boot. Als we bij de auto aankomen zien we het witte wapperende kaartje al voor de voorruit zitten K****!!! 70 Pond! Nee hè, wat een sukkels zijn we ook... hadden we maar trouw de boot genomen.... Inmiddels is het een heel duur poppenlijfje en zijn het onbetaalbare kussens....... Even uithuilen en weer doorgaan. We checken mooi op tijd in bij de boot.
Meneer, dat is dan 55 pond extra......Nee, omboeken kan niet, u moet gewoon een nieuw ticket kopen. Met enige tegenzin betalen we het ticket. Ik neem mijn boek en al snel verdwijnen we in de ellende van een ander. Ach zo slecht hebben we het niet. Er zijn mensen die echt vreselijke dingen meemaken! Om middernacht zijn we thuis. Toch maar even de spullen lossen want morgen om 10 uur moeten we weer open! We zien de mooie brocante juweeltjes en ik zie de nieuwe pronktafel al weer ontstaan.... Heerlijk! Hier doen we het voor! Nog een wijntje en dan moe maar voldaan het bedje in.