Paris!

Na een drukke decembermaand was het echt nodig om weer prachtige brocante schatten te zoeken dus op naar PARIS!  

We vertrekken in de middag om 14 uur zodat we op tijd in het hotel zijn. Een lieve vriendin neemt de honeurs waar in de winkel. Het plan is onderweg even snel te eten en weer door. We passeren een wegrestaurant waar we besluiten te stoppen en parkeren recht voor het raam, lekker dichtbij. Ik stap uit en zie mijn gouden oorring tuimelend over de grond zo in een rooster van een put verdwijnen….SHIT! Mijn eigen Mac Giver kijkt in de put en ziet het glinsterende goud liggen, haalt een zakmes uit de auto, snijd een takje van een struik, maakt er een weerhaak aan, gaat op zijn hurken zitten en begint vol goede moed te hengelen…. Telkens als de oorbel aan het haakje vastzit en bijna boven is verdwijnt die weer met net zoveel gemak in het water….. Het tafereel duurt al enige minuten en mensen in het restaurant staan inmiddels voor het raam om te kijken wat die mensen in godsnaam aan het doen zijn. Mijn man is onverstoorbaar. Hij snijd een tweede tak van de struik en probeert het op deze manier. Inmiddels zit hij met zijn dure spijkerbroek en van Bommels op zijn knieën op de grond en laat zich door niemand van de wijs brengen. Zelf ben ik allang klaar met de oorbel en opper naar binnen te gaan. Aan zijn hele houding zie ik dat dat geen optie is…. De kok komt polshoogte nemen. Het is een vrouw en ze heeft met hem te doen. Ze vraagt of ze kan helpen, maar nee, dit is een klus die hij zelf gaat klaren. De kok verdwijnt weer. Ik ga maar even naar het toilet….   Het wordt al donker. De kok besluit toch nog even naar buiten te komen. Deze keer heeft ze een zaklampje bij zich. Heel lief schijnt ze met het licht in de put. En na zo'n twintig minuten hangt de oorbel aan het haakje en triomfantelijk vist mijn lieve man hem uit de put. Een zacht gejuich van mij en de kok volgt! De schoenen zijn flink bekrast en de broek is smerig, maar dat mag de pret niet drukken. We eten en gaan weer verder. 

  

Het hotel waar we normaal slapen zat vol, dus we gaan op weg naar ons “nieuwe” hotel. Het schijnt een heerlijk hotel te zijn, maar helaas onvindbaar…. Nr 90 bestaat niet! Na wat zoeken vinden we het eindelijk. We checken in en gaan op tijd slapen. De volgende ochtend zitten we op tijd in de auto. Bas vraagt of ik misschien wil rijden…….! Ehhhh dacht het niet! Dan komen we nooit op plaats van bestemming. Het verkeer gaat van links naar rechts en met een snelheid waar het mij van duizelt…. Parijzenaren rijden als gekken. Bas manoeuvreert door Parijs alsof het Zutphen is en op tijd komen we op plaats van bestemming. Nu nog een parkeerplek…. We blijven rondjes rijden totdat we eindelijk een plekje hebben gevonden en YES ook nog dichtbij! 

  

De markt afstruinen is ZO LEUK! We vinden prachtige brocante. Schitterende lampen, halfdolls, kanten gordijnen, een prachtig schilderij van een ballerina, rozenpanelen, 19^e eeuwse  ornamenten, antieke sieraden en ga zo maar door. Het zonnetje schijnt en de sfeer is 100% Paris! De wespentaille voor €700 hebben we maar laten staan, evenals de kanten gordijnen voor €400……We zijn super tevreden met onze aankopen en keren terug naar het hotel. Omdat het vakantiegevoel nog een beetje vast te houden hebben we onszelf verwend en een extra nachtje geboekt. We gaan heerlijk uit eten in de liefdesstad en een dag later keren we tevreden naar huis terug om onze schatten liefdevol te etaleren in onze winkel.